Mijn naam is Marga Heuzinkveld en ik woon in Velp, samen met mijn partner Peter.

In 2012 werd mijn buurvrouw ernstig ziek. Ik bood haar spontaan aan om een lied tijdens haar uitvaart te zingen, een behoorlijke uitdaging want dat had ik nog nooit gedaan.

Ik heb haar lievelingsnummer "Only love" ingestudeerd. Toen het moment daar was, gebeurde er iets met mij en de mensen in de aula. Na dit optreden wist ik het zeker: hier ligt mijn ware passie; dit moet ik gaan doen.

En ik bén het gaan doen.

Ik werk op een persoonlijke manier. Wanneer u kiest voor live zang (en eventueel live gespeelde muziek) tijdens de uitvaart, maak ik het liefst (indien mogelijk) een afspraak bij u thuis. Ik steek veel tijd in een goede voorbereiding en wil de familie graag leren kennen en horen wat voor een persoon de overledene was.

In goed overleg maken we dan een passende keuze uit mijn repertoire.

Ik kan ook een lied op verzoek zingen (als ik het me maar eigen kan maken) en indien gewenst pas ik de tekst aan.

Een enkele keer vraagt iemand zelf, die in de laatste fase van zijn leven is, mij om langs te komen. Zo was ik bij een meneer die eerder bij één van mijn optredens geweest was. Hij was erg ziek en wist dat hij zou sterven. Samen met mij wilde hij de muziek voor zijn uitvaart uitzoeken.

Van de dochter van een mevrouw, bij wie ik voor haar sterven langs geweest was, hoorde ik: "Ik ben je nog altijd dankbaar dat mijn moeder jou ook nog heeft mogen horen zingen hier in mijn woonkamer". Dat vind ik echt heel bijzonder.

Het is fijn om iemand een gerust gevoel te kunnen geven zodat hij/zij weet dat zijn/haar afscheid muzikaal goed en naar eigen wens geregeld is. Dat ik de muziekstukken zing die hij/zij (of in een later stadium de familie) uitgekozen heeft.

Los daarvan voel ik me sowieso bevoorrecht dat ik een bijdrage mag leveren aan het afscheid van mensen.

Mensen in mijn omgeving vragen me vaak "Waarom doe je dit? Je stapt in de ellende van een ander". Maar zo zie ik dat niet. Met mijn zang kom ik troost en liefde brengen. Dat is enorm dankbaar werk en ik word er zelf ook erg gelukkig van. Bovendien zing ik dan als "Machabelle" en niet als Marga. Dit zorgt voor een zekere afstand tot mijn eigen emotie. Ik focus mij op mijn werk en dat maakt dat de emotie zich geen meester van mij kan maken, maar ik voel het wel.

Ik zie en voel het verdriet en de tranen, het leed dat families is overkomen. Maar het mag niet de overhand krijgen, dan kan ik immers niet meer zingen; en daar kom ik tenslotte voor. Maar wees gerust, ik heb ook gezongen tijdens de uitvaart van zowel mijn eigen moeder alsook mijn schoonvader. Als ik dát kan, dan kan ik het bij iedereen.